Robert Schell heeft vele jaren gewerkt bij het rotterdamscentrumvoortheater en Babel als theatermaker acteur en projectleider voorstellingen, festivals en educatie. Dit jaar is hij bij Babel te zien als speler in de productie Henkes Monologen.
Wat is je naam?
Robertus Johannes Andreas Schell
Waar ben je geboren?
Schiedam
Wat is je beroep?
Ik was eerst Agogisch Werker maar, na een opleiding Spel en Regie, ben ik 30 jaar werkzaam geweest als theatermaker, projectleider, dramadocent, (trainings)acteur, regisseur en fondsenwerver. Momenteel ben ik werkzaam als Persoonlijk Begeleider bij ASVZ. Ik werk op een woning voor oudere mensen met een beperking, veelal dementerend met daarbij palliatieve zorg. Daarnaast werk ik als trainingsacteur bij Erasmus Medisch Centrum en Hogeschool Rotterdam.
Wat vind je het leukst aan je beroep?
De afwisseling, de veelzijdigheid, het contact met mensen.
Welke eigenschap aan een mens vind jij belangrijk?
Eerlijkheid.
Welk mens bewonder jij?
Mijn moeder, omdat ze oprecht in het leven stond tot in haar laatste uren.
Wat is je meest uitgesproken eigenschap?
Dat moet je aan een ander vragen… maar als ik zelf antwoord geef, zou ik zeggen dat ik me goed kan inleven in een ander. Ik heb een groot voorstellingsvermogen, wat mij als acteur altijd heeft geholpen en ook in de zorg.
Waar kunnen ze je voor wakker maken?
Als de nood aan de man is, dan mag je me altijd bellen. En voor fijne seks of een knuffel.
Wat is je mooiste herinnering?
Ik heb een hoop mooie herinneringen… Vaak momenten op vakantie, in alle rust zittend onder een boom, of met mijn voeten in de zee. En ik heb specifieke dierbare herinneringen gekoppeld aan verschillende dierbare personen.
Wat is je meest verdrietige herinnering?
Dan denk ik meteen aan de dood van mijn moeder. Maar eigenlijk was dat niet het verdrietigste moment, want dat was ook een heel mooi moment. Mijn meest verdrietige herinnering is elke Kerst of Pasen na de diagnose van mijn moeder, omdat ik steeds dacht “dit kan de laatste zijn”.
Waarom heb jij voor het laatst gehuild?
De laatste jaren ben ik sentimenteler en emotioneler geworden, dat zal wel de leeftijd zijn. Ik weet dat ik vorige week nog gehuild heb. Op de crematie van een bewoner, maar bij de film The Whale hield ik het ook niet droog.
Met wie zou je weleens willen eten?
Nan Goldin, fotografe en activiste.
