In de huid en het hoofd van twintig acteurs

1. Lidwien Kreuger schreef en schonk dit gedicht naar aanleiding van haar bezoek aan onze huidige voorstelling Het gedroomde café.

Het gedroomde café

Het was een kerk
maar ook een theater
een concertzaal
een circus
een ‘Kontakthof’ van Pina
met Zeer Zwoele dansers
een verstilde wereld
en uiteindelijk een café
een bruin café
het gedroomde café.

Het waren acteurs
elk met eigen dromen
elk met een act
alleen of met meer.
Geconcentreerd op zichzelf
op elkaar
ieder mocht schitteren
kreeg volop aandacht
aandacht van allen.

En dan
in het café
het gedroomde café
leun maar achterover
of zit op het puntje,
luister naar de verhalen,
de verschillende verhalen,
ieder heeft er wel een.

1. Soms heel schrijnend,
   soms wijs,
   met humor, met een traan,
   met een filmpje
   of met foto’s.
   Verhalen over vroeger,
   maar ook over dromen,
   over de toekomst,
   over vandaag.

   Ik kroop in de huid
   en het hoofd
   van wel twintig acteurs,
   ik slurpte hen op,
   gaf ze plaats in mijn hoofd
   in mijn hart.
   Ik draag hen nu bij me,
   allemaal,
   ze wegen niet zwaar,
   ze geven me vleugels.

   Lidwien Kreuger