Geïnspireerd door de voorstelling Piazza della vita voelt journalist Willem Pekelder een aantal spelers van ons gezelschap aan de tand. Hij doet dit aan de hand van 7 vragen over de voorstelling, over het inclusief werken en over wat theater in hun leven betekent. Deze week in de schijnwerper: acteur Corné Bouwmeester.
Tickets bestellen voor Piazza, inclusief een maaltijd na afloop kan voor € 20,-. Klik hier om te bestellen.
interview: Willem Pekelder
foto: carel van hees
Hoe lang zit je al bij het RCTH/Theater Babel Rotterdam?
“Acht jaar. Eerst heb ik de acteursopleiding gedaan en vervolgens die voor regisseur. Daarna ben ik gaan acteren.”
Wat was het eerste stuk waarin je meespeelde en wat voor herinnering heb je daaraan?
“Dat was ‘Mateloos’ over naar vriendschap zulk een mateloos verlangen. We zijn eerst een week op een kasteel in Frankrijk gaan zitten voor tekstrepetities. Heel spannend om te zien welke teksten, onder hoofdregie van Paul Röttger, het zouden halen en welke niet. Daarna voor het eerst acteren. Ook dat was reuze spannend. En leuk.”
Waar gaat ‘Piazza della vita’ volgens jou over?
“Over alles eigenlijk. Leven, dood, aantrekken, afstoten, leiderschap en liefde.”
Wat betekent ‘Piazza della vita’ persoonlijk voor je?
“Een nieuwe uitdaging. Ik had vaker in stukken zonder tekst gespeeld, maar nooit in een abstracte productie als deze. Je moet het idee van een chronologische verhaallijn volledig loslaten. Gewoon de scènes spelen waarin je een rol hebt. Die hoeven niet per se te maken te hebben met de vorige of volgende scène. Ik was heel benieuwd hoe het publiek zou reageren. Wat bleek? Iedereen maakte bij de voorstelling zijn eigen beelden.”
Welke rol speel je?
“Dat is een lastige. Eerst was ik bouwer, maar die scène is geschrapt. Daar ging mijn rol. Ha! Nu heb ik binnen de voorstelling twee wisselende rollen: meeloper, dat wil zeggen iemand die deelt in de vreugde van de groep, en initiatiefnemer: iemand die anderen tot ontplooiing brengt.”
Hoe bevalt de samenwerking tussen acteurs met en acteurs zonder beperking?
“Fantastisch. Het kost me geen enkele moeite. Misschien komt dat doordat ik vanuit mezelf redelijk zorgzaam ben. Als je zorg en aandacht kunt combineren met theater is dat een luxe. Mensen met een beperking willen, net als ieder ander, wel eens een praatje maken, en hebben een mening. Je moet een luisterend oor bieden. Als je hen niet ziet als gelijkwaardig kun je geen band opbouwen.”
Wat houdt acteren voor jou in?
“De kers op de taart. Door samen te werken met acteurs met een beperking leer ik steeds meer in het moment te leven.”
