Geïnspireerd door de voorstelling Piazza della vita voelt journalist Willem Pekelder een aantal spelers van ons gezelschap aan de tand. Hij doet dit aan de hand van 7 vragen over de voorstelling, over het inclusief werken en over wat theater in hun leven betekent. Deze week in de schijnwerper: Diana Coolen.
interview: Willem Pekelder
foto: carel van hees
Hoe lang zit je al bij het RCTH/Theater Babel Rotterdam?
“Al vanaf het begin in 1988.”
Wat was het eerste stuk waarin je meespeelde en wat voor herinnering heb je daaraan?
“Dat was de Shakespeare-cyclus. Paul had allerlei stukken van Shakespeare samengebald tot één avondvullende voorstelling van vierenhalf uur. We gingen op locatie, ook toen al. In de parkeergarage speelde ik bloot in ‘Richard II’. Ik was toen wel twintig kilo lichter. Ha!”
Waar gaat ‘Piazza della vita’ volgens jou over?
“Over heel verschillende mensen met heel verschillende karakters en emoties. In het echte leven kan en mag je die gevoelens niet altijd laten zien, maar in ‘Piazza’ wel. Je kunt ongegeneerd door het lint gaan. Paul geeft ons veel ruimte om de rol zelf in te vullen. Ik zit bijvoorbeeld heel lang op een helling. Aanvankelijk stil, maar nu beweeg ik heftig mee op de muziek”
Wat betekent ‘Piazza della vita’ persoonlijk voor je?
“Knetterhard werken in een inclusief gezelschap. Ik wil het niet dramatiseren, maar je moet veel geduld hebben, goed naar elkaar luisteren en begrip tonen.”
Welke rol speel je?
“Een vrouw die veel relaties achter de rug heeft en daaraan goede en minder goede herinneringen bewaart. En die vanuit die achtergrond naar mannen kijkt. In de zin van: hij lijkt wel leuk, maar zou hij misschien ook niet iets naars hebben? Wat dat betreft ligt mijn rol in het verlengde van mijn eigen leven: ik ben zelf ongeveer net zo oud als de vrouw die ik speel, en ik heb, tot ik mijn huidige partner ontmoette, ook veel relaties gehad.”
Hoe bevalt de samenwerking tussen acteurs met en acteurs zonder beperking?
“Ik zie niet zo veel verschil met vroeger toen we nog niet werkten met acteurs met een beperking. Ook toen al kon je met de één beter spelen dan met de ander. En ook toen al dacht je wel eens: nu is hij wéér zijn tekst vergeten. Of, pas op, hij speelt mij van de vloer. Ik geloof dat we bij Babel wel liever zijn voor elkaar dan bij een gerenommeerd tekstgezelschap. En dat we meer openstaan voor elkaars gevoelens.”
Wat houdt acteren voor jou in?
“De vrijheid om alles te mogen doen en alles uit te proberen. Acteren maakt mijn leven gemakkelijker. Het is heel goed om af en toe lekker gek te doen.”
Lees ook de andere edities van 7 vragen aan…
