Geïnspireerd door de voorstelling Piazza della vita voelt journalist Willem Pekelder een aantal spelers van ons gezelschap aan de tand. Hij doet dit aan de hand van 7 vragen over de voorstelling, over het inclusief werken en over wat theater in hun leven betekent. Deze week in de schijnwerper: Patrick Nassy.
interview: Willem Pekelder
foto: carel van hees
Hoe lang zit je al bij het RCTH/Theater Babel Rotterdam?
“Het is mijn vierde jaar nu.”
Wat was het eerste stuk waarin je meespeelde en wat voor herinnering heb je daaraan?
“Dat was ‘Ont-heemd’ over de problemen van vluchtelingen. Mijn broer Danny speelde er ook in, samen met zijn dochtertjes Kyora en Kaitlin. Speciaal voor het stuk waren mijn oom en tante uit Spanje overgevlogen. Mijn oom begon tijdens de voorstelling te huilen. Natuurlijk zat mijn moeder ook in het publiek.”
Waar gaat ‘Piazza della vita’ volgens jou over?
“Iedereen hoort er bij.”
Wat betekent ‘Piazza della vita’ persoonlijk voor je?
“Een plein voor iedereen, waar je de één kent en de ander niet. Een plein is er om samen leuke dingen te doen, en mensen te ontmoeten.”
Welke rol speel je?
“Ik ben een van de blokkenbouwers, een heel leuke rol. Eerst was ik voetballer, maar die rol is geschrapt.”
Hoe bevalt de samenwerking tussen acteurs met en acteurs zonder beperking?
“Heel fijn om samen te werken, en goed om elkaar te ondersteunen met cues, bijvoorbeeld iemand even een seintje geven als hij op moet.”
Wat houdt acteren voor jou in?
“Mijn best doen voor het publiek, en dan applaus krijgen.”
Lees ook de andere edities van 7 vragen aan…
