BESLOTEN VOORSTELLING.
Over pijnlijke en confronterende levensverhalen, van mensen met een psychiatrische achtergrond, die samen met professionele spelers te zien zijn, in een troostrijke voorstelling vol zang en dans en stilte.
Regisseur Paul Röttger interviewde (ex-) psychiatrische cliënten. Hun levensverhalen worden gespeeld door de cliënten en spelers van het rcth.
Wie is er nou gek is een co-productie met Pameijer en Bavo Europoort en is meer dan 60 keer gespeeld vanaf januari 2014 en een verlenging tot in 2015. In 2016 worden nog enkele besloten voorstellingen gespeeld in samenwerking met Parnassia op 10 en 24 maart en 12 mei. Voor meer informatie en boekingen kunt u contact opnemen met dominique@rcth.nl.
Bekijk hier de volledige filmregistratie.
Paul Röttger, regisseur
‘Het verschil met de mens die anders is, is heel klein’
“De stad, als metafoor voor de samenleving, is steeds meer onze partner geworden. Ik heb een grote liefde voor de mens die het minder goed heeft dan ik, die anders is. Als ik zo iemand ontmoet dan heeft dat mijn hart. Ik probeer me dan voor te stellen hoe het is om ziek te zijn, oud te zijn, eenzaam te zijn of geen ouders te hebben. Ik besta bij de gratie van die ander. Hoe meer ik die ander ken, hoe beter ik mijn eigen leven kan relativeren en het leven op waarde kan schatten.”
“Ik werk vanuit mijn dromen. Al een aantal jaren loop ik met de gedachte dat ik iets wil doen met psychiatrie. Met theater kun je mensen op een vrolijke en confronterende manier nieuwe dingen laten meemaken. We hebben bewust gezocht naar spelers met een verleden in de psychiatrie die in staat zijn om professioneel met ons te werken. Naast hen spelen acteurs van het rcth die zodanig zijn geselecteerd zijn dat je van hen zou kunnen denken: ‘Daar is misschien ook iets mis mee.’ Uiteindelijk wil ik laten zien dat dit ons allemaal kan overkomen. Je krijgt bijvoorbeeld een niet-aangeboren hersenletsel en komt in een psychiatrisch circuit terecht. Dat is heel zwaar en schrijnend. Natuurlijk heeft dat circuit ook veel positieve elementen. Maar ik word er kwaad van dat mensen zo gauw afwijzend reageren op dat wat anders is. Ik wil dat doorbreken.
Het publiek moet zich realiseren dat er maar iets hoeft te gebeuren en je bent de weg kwijt. Dan moet je weten dat er mensen zijn die jou snappen, je optillen en je verder helpen. Dan wil je natuurlijk geen mensen tegenkomen die dat veroordelen of jou gek vinden. Het andere doel van de voorstelling is dat ik wil laten zien dat kunst, cultuur en creativiteit goede middelen zijn bij het oplossen van problemen en angsten. Creativiteit helpt je om je positief verder te ontwikkelen. In deze voorstelling zitten bijna alle disciplines die je kunt bedenken. Zo heb ik samengewerkt met een choreografe voor een bewegingsscène en een muziektheatermaker. Ik zie aan alle spelers dat het ons nu al heel veel oplevert. Ik hoop dat het publiek dat ook gaat ervaren.”
klik hier voor het volledige interview met Paul
