Wat is jouw achtergrond als maker?
Ik heb eerst een spelopleiding gedaan in Antwerpen, maar die heb ik niet afgemaakt. Daarna ben ik naar het Royal Institute of Theater, Cinema en Sound gegaan en een Master in dramatische kunsten – regie/schrijven gedaan. Daar ben ik anderhalf jaar geleden afgestudeerd.
Ik beschouw mezelf als spelende maker, want ik sta vaak zelf ook op de vloer als speler, niet alleen als regisseur. Regisseren zie ik als een zeer actief beroep en sta dus zelf ook veelal zeer actief op de vloer. Ik werk graag aan thema’s als identiteit, vrouw zijn, wat is macht, bepaalde groepen een stem geven. Daarnaast heb ik een grote praktijk in sociaal artistiek werk bij theater Antigone. Die proberen de diversiteit die je op straat ziet ook terug naar het theater te brengen.
Waarom koos je ervoor om bij Babel te solliciteren?
Ik heb eerder in de opleiding een project gedaan met mensen met een beperking.Die hadden wel veel minder ervaring dat de vaste acteurs bij Babel. Maar ik heb daar veel over mezelf en over spelen geleerd. Dat heeft me veel gebracht als maker, ook op persoonlijk vlak. Ik zag dat deze spelers een veel grotere authenticiteit brachten. Zo viel een van de spelers met een beperking gewoon in slaap als het tegenspel dat hij kreeg niet concreet genoeg was.
Een klassiek geschoolde acteur zal dan altijd doen alsof hij wel luistert, maar deze speler deed dat niet, die zuiverheid sprak me aan en hoop ik ook bij Babel te vinden.
Wat ben je aan het onderzoeken?
Die is al anders dan toen ik anderhalve week geleden begon. Want dat onderzoek begon vanuit mijn wens om poëzie te onderzoeken. Door wie deze spelers zijn hebben ze bijna al een poëzie in zich waar ze geen moeite voor hoeven doen. Die komt naar boven door hun grote authenticiteit. Vaak door iets kleins te doen zijn ze al heel poetisch.
Ik heb het dan niet alleen over tekst, maar ook over een poëtisch beeld, wat is de poëzie van de acteur. Ik zoek het in de meeste brede zin van het woord. Voor mezelf is poëzie ook heel erg verschoven. Mij is vroeger geleerd dat poëzie iets verhevens is en buiten het alledaagse valt. Maar tegenwoordig en hier met deze mensen zoek ik het juist in het alledaagse.
Het gewone of het kleine, hoe iemand bv. de piano klaarzet, vindt ik net zo poëtisch als het spelen op en zingen aan de piano. Ik zoek het eigenlijk vooral in het klein menselijke. Klassiek geschoolde acteurs vergeten soms zichzelf te zijn en mens te zijn en lopen daarin soms zichzelf voorbij. Hierbij Babel zijn alle spelers zo moeiteloos zichzelf. Ze spelen in mijn onderzoek dan ook geen rollen, maar theatralisaties van scenes van hun persoonlijke dingen die vooral dicht bij hen liggen.
Wanneer is dat onderzoek voor jou geslaagd?
Los van het onderwerp van het onderzoek, wilde ik vooral het samen met de spelers maken. Zodat het materiaal net zo goed van hen als van mij is. Ik ben de orkestleider, maar de spelers zijn mede-auteur. Hoe de spelers zijn in de koffie-pauzes, dat is eigenlijk wat ik ook op de vloer wil laten zien. Als dat lukt is mijn onderzoek geslaagd.
Op zaterdag 25 en zondag 26 februari kon je het onderzoek van de nieuwe makers zien in Theater Babel Rotterdam
Het nieuwe makers project is mogelijk gemaakt door een financiële bijdrage van
Meer weten over de andere nieuwe makers?
Lees het interview met Sofie de Klerk hier en met Vincent van den Ouden hier
